Κοκόλης, Ξενοφών

(Κατερίνη 1939 –). Φιλόλογος και πανεπιστημιακός. Σπούδασε στη φιλοσοφική σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, στο Ινστιτούτο Ξένων Γλωσσών και Φιλολογιών και στο τμήμα ιταλικής γλώσσας και φιλολογίας του ίδιου πανεπιστημίου. Μετεκπαιδεύτηκε στο πανεπιστήμιο της Πίζα. Σταδιοδρόμησε στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης ως βοηθός σπουδαστηρίου (1965-75), επιμελητής (1975-83), λέκτορας (1983-84) και επίκουρος καθηγητής (1984-2000). Το 2000 ορίστηκε αναπληρωτής καθηγητής στο τμήμα φιλολογίας. Έγραψε διάφορα έργα, μεταξύ των οποίων τα σπουδαιότερα είναι: Πίνακας λέξεων και ποιημάτων του Γ. Σεφέρη (1970), Δώδεκα ποιητές: Θεσσαλονίκη 1930-1960 (1970), Σεφερικά, Ι (1982), Για το Άξιον Εστί του Ελύτη, Μια οριστική μισοτελειωμένη ανάγνωση (1984), Θερμοπύλες και Πάρθεν: Ένα πλην και ένα συν στην ποίηση του Καβάφη (1985), Δύο μελετήματα για τη «Φόνισσα» του Παπαδιαμάντη (1993), Η ομοιοκαταληξία, τύποι και λειτουργικές διαστάσεις του φαινομένου (1993) κ.ά.